Momenteel bestaan er generieke criteria voor de maximale bedragen die consumenten bij een bepaald inkomen kunnen lenen. Op basis van inkomsten en gemiddelde uitgaven kan daarmee een indicatie worden gemaakt welk bedrag overblijft om de lasten van een eigen woning te financieren.

De NVHP signaleert dit systeem steeds vaker consumenten belemmert om een woning te kunnen kopen, terwijl zij een individueel uitgavenpatroon hebben waarbij de lening welke deze consumenten nodig hebben wel verantwoord is. Daarmee wordt vooral gedoeld op de ‘duurhuurders’: consumenten in een huurwoning met een hoge huur, die geen woning kunnen kopen met lagere hypotheeklasten. Zij komen niet in aanmerking voor de hypotheek omdat de generieke leennormen voor hun situatie aangeven dat deze lasten leiden tot overkreditering.

Inmiddels is er een proef gestart waarbij in bepaalde situaties mensen die een hogere huur betalen dan de toekomstige hypotheeklasten toch een hypothecair krediet kunnen afsluiten.

Volgens de NVHP leidt dit tot twee nadelige consequenties: de duurhuurder blijft óf onnodig lang duur huren, óf gaat actief op zoek gaan naar financieringsmogelijkheden buiten de reguliere hypotheekverstrekkers. "Dit laatste leidt dan vaak tot hogere rentes en een aanzienlijk mindere consumentenbescherming bij bijvoorbeeld klachten, betalingsproblemen of verlenging van rentevast periodes.”

De NVHP pleit er daarom voor om bij het bepalen van het maximaal verantwoordde leenbedrag dit te baseren op het systeem van netto besteedbaar inkomen (NBI) in plaats van generieke normen. "Hiermee is en blijft een lening verantwoord en wordt uiteraard ook rekening gehouden met onverwachte life events als echtscheiding, overlijden etc.”

Bron InFinance, lees