Een zoon ging voor aanschaf van zijn woning een lening van € 195.000 aan bij zijn vader. In de leningsovereenkomst was over de looptijd en terugbetaling opgenomen dat de schuld (hoofdsom en rente) in onderling overleg tussen geldgever en geldlener met elkaar werden afgestemd en betaald. Voor het jaar 2015 volgde de inspecteur de aangifte waarin de betaalde rente in aftrek was gebracht. Voor het jaar 2016 corrigeerde de inspecteur de aangifte met de in aftrek gebrachte rente. Ook legde hij een navorderingsaanslag voor 2015 vanwege onterecht in aftrek gebrachte rente op de lening voor de eigen woning.

Bij Rechtbank Zeeland-West-Brabant is in geschil of sprake is van ambtelijk verzuim en of de betaalde rente voor de eigenwoningschuld (EWS) aftrekbaar is.

De rechtbank oordeelt dat de inspecteur voor 2015 mocht afgaan op de ingediende aangifte. Hij hoefde geen nader onderzoek te doen. De aangifte maakte een verzorgde indruk. Bovendien bestond de niet-onwaarschijnlijke mogelijkheid dat het niet claimen van andere kosten dan rentekosten in de aangifte juist was. Er is geen ambtelijk verzuim geweest. De inspecteur kon een navorderingsaanslag opleggen.

Voor aftrek van rente op een EWS geldt dat er een contractuele verplichting moet bestaan voor de aflossing. Die verplichting houdt in dat gedurende de looptijd de lening ten minste annuïtair en in ten hoogste 360 maanden volledig moet zijn afgelost. In de leningsovereenkomst tussen de vader en de zoon staat dat de aflossing van de lening in nader onderling overleg tussen schuldeiser en schuldenaar wordt geregeld. Die bepaling voldoet niet aan de in de wet gestelde voorwaarden. Of al dan niet feitelijk annuïtair is afgelost is irrelevant. De leningsovereenkomst is geen EWS, de rente is niet aftrekbaar.

Wet: art. 3.119a Wet IB 2001

Bron: Rechtbank Zeeland-West-Brabant 22 september 2021 (gepubliceerd 11 oktober 2021), ECLI:NL:RBZWB:2021:4757, BRE 20/8393 en 20/8394

Bron Taxence, lees